Edwin Trommelen (Kaatsheuvel 1963) studeerde Slavische Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam, met Russisch als hoofdvak. Na zijn afstuderen heeft hij in diverse branches gewerkt als tolk/vertaler, als reisleider en als researcher of producer van documentaires. Vrijwel altijd speelde Rusland of een van de andere landen van de voormalige Sovjet-Unie een centrale rol. Hij heeft meer dan vijftig reizen in de regio gemaakt en hem helemaal doorkruist: van Batumi tot Vladivostok en van het Aralmeer tot het Bajkalmeer.

Eind jaren negentig is hij zelf documentaires gaan maken. Als regisseur maakte hij onder meer Terug naar het Kamp (2000), Achter de Zwarte Bergen (2006) en Stemmen uit de Toendra – De laatste der Joekagieren (2013). In 2010 is zijn boek Davaj! De Russen en hun wodka verschenen, dat lovende recensies heeft gekregen. In 2012 werd in de VS de Engelse vertaling gepubliceerd. Voorjaar 2017 verscheen zijn tweede boek: over de Russische spoorlijn BAM (Bajkal Amoer Magistral), het ‘kleine’ broertje van de Transsiberië Express in Ruslands Verre Oosten. Zijn derde boek gaat in maart van dit jaar het licht zien: Rusland in 101 wodka-etiketten – Een bonte geschiedenis van een land en zijn bewoners.

Zelf zegt Edwin over deze reis:

“Mijn interesse voor de Goelag ontstond ergens eind jaren tachtig, toen ik de ‘dissidente’ dichter Nizametdin Achmetov leerde kennen die net uit het kamp was vrijgelaten. Dankzij hem ging ik memoires en verhalen van andere schrijvers over de Goelag lezen. Solzjenitsyn en zijn Goelag-Archipel kende ik natuurlijk, maar er bleken er veel meer te zijn die adembenemende literatuur hadden geschreven, met helemaal aan de top Varlam Sjalamov.

Rond de millenniumwisseling heb ik moderne strafkampen bezocht, in Mordovië – dat was natuurlijk al geen Goelag meer, en het ging ook niet meer om politieke gevangenen. Desalniettemin herkende ik veel uit wat ik had gelezen. Dit heeft geresulteerd in twee documentaires, die ik tijdens Goelag 1 heb vertoond. Ook nu wil ik proberen een documentaire waaraan ik heb meegewerkt te te laten zien: BelaBela, ik heb het leven nodig van Marjoleine Boonstra, over dichters die wegens hun werk gevangen hebben gezeten, waaronder bovengenoemde Achmetov en Irina Ratoesjinskaja. 

Dat deze reis naar Kolyma en Magadan voert is heel bijzonder. Het zijn natuurlijk ook geen toeristenbestemmingen, maar voor een reis met als thema Goelag is deze bittere bestemming essentieel.”